Backwards & Upside down

Siadam przed komputer i myślę o czym napisać dzisiejszego posta. Oddycham ciężko i otwieram bloggera, którego od jakiegoś czasu mogłabym nazwać najlepszym przyjacielem, ponieważ widzę się z nim codziennie. Wchodzę na bloga, otwieram nowego posta i zaczynam pisać. Po chwili, gdy moje wszystkie myśli się wypaliły, czytam linijki napisane przez moją osobę. ,,Zbyt słabe", myślę sobie i usuwam je. Nie chcę opublikować czegoś, co kompletnie mi się nie podoba. Tytuł posta zostaje to tysiąc ktoś zmieniany, ale wciąż z tematami, jakie chciałam zrealizować, nie czuję się dobrze. Nie mam pomysłu na nowego posta i tak do wczorajszego dnia, gdy postanowiłam, że coś z siebie wymuszę, bo muszę go napisać. Podjęłam się wyzwania regularnego blogowania, po tym co ostatnio się stało; muszę napisać posta. Wszystko poszło na marne, nic nie wychodziło spod moich palców.

Jak mogliście już przeczytać, nie potrafiłam znaleźć żadnych nowych pomysłów na notki, co wiązało się z kolejną myślą o przerwie, ponieważ chciałam ułożyć sobie plany na moją przyszłość. Bardzo trudno być w drugiej klasie gimnazjum, bo już musisz myśleć co dalej. Zagubiłam się w świecie blogosfery i nie potrafiłam wyjść na prostą. Ciężko było mi wtedy, nie bić się z własnymi rozważaniami nad tematem usunięcia bloga - trzeba w końcu wydorośleć i zacząć kierować swoją przyszłość w jakąś stronę, dopóki nie zdrzemnęłam się na chwilę. Wszystkie myśli poszły w zapomnienie. Nie czułam żadnej presji na mojej osobie, dałam sobie spokój z rozmyślaniem nad nową szkołą i nowymi postami, po raz pierwszy w życiu, tak się poczułam. Od zawsze każdy coś ode mnie wymagał; mama dobrych ocen w szkole, babcia tego, że będę jej pomagać; koledzy tego, że nie wyjawię ich sekretów. Czasem miałam takie myśli, że niektórych po prostu przestraszyłyby, a wystarczyło tylko to, abym każdą rzecz wzięła od tyłu i do góry nogami. Zrozumiałam to, że blog jest to coś co chcę w przyszłości robić i od jakiegoś czasu mam idee na ulepszenie mojego bloga, więc trzeba tylko czekać.

Oczywiście, teraz także są takie dni, gdy po prostu się wypalam, a żaden post nie wychodzi, tak jak tego pragnę, jednakże umiem patrzyć na świat innymi oczami. Wszystko wydaje się takie cudowne w tym świecie okrucieństwa. Polecam każdemu bloggerowi, po prostu się zdrzemnąć i wszystko brać od tyłu i do góry nogami!